Grand Canyon

Vrijdag 21 juli. Na een warme nacht wacht ons een lekker ontbijtbuffet. Daarna pakken we de koffers weer in en gaan op pad naar ons eerste National Park: Grand Canyon! Het duurt even voordat we op de juiste route zitten, maar daarna verloopt de reis heel voorspoedig. Vlak voordat we het park van Grand Canyon inrijden zien we grote herten langs de weg. Heel veel mensen stoppen om foto’s te maken, wij ook. Maar als we even later de parkeerplaats bij ons onderkomen oprijden, blijken daar overal herten te lopen. We verblijven hier twee dagen in Yavapai Lodge, middenin het bos en slechts een paar minuten rijden naar de rand (rim) van de Canyon.
Als we onze koffers in de kamers hebben gezet gaan we boodschappen doen voor het ontbijt (deze keer niet inbegrepen) en daarna eten in het restaurant van het park. Dit laatste is noch gezellig noch erg smakelijk. Maar goed, we houden er wel een ontbijtbakje en lepel aan over. We komen er tijdens het eten nl. achter dat we helemaal geen bestek ofzo bij ons hebben, dus smokkelen we bakje en lepel mee, waar we de komende dagen om de beurt cornflakes uit eten (inmiddels hebben we plastic bakjes, bordjes en bestek gekocht).

Zaterdag 22 juli. Vandaag moeten we natuurlijk de Grand Canyon gaan verkennen. We stappen op de shuttlebus naar een van de uitzichtpunten. Als we uitstappen valt onze mond bijna open van verbazing… wat indrukwekkend; gekleurde rotsen in de diepte zover als je kunt kijken! En prompt vliegt er ook nog een steenarend vlak over ons heen! We besluiten een stuk van de Bright Angel trail te lopen, dat is een pad helemaal naar beneden in de canyon. Het is erg heet maar omdat het allemaal zo veel indruk maakt, lopen we steeds verder het pad af. Als we voor de zoveelste keer hebben gezegd “nog even tot die bocht” gaan we toch maar terug en natuurlijk blijkt naar boven lopen en stuk zwaarder dan naar beneden. Maar met een paar drinkstops halen we het en eenmaal boven lopen we nog een heel stuk langs de rim naar een volgend uitzichtpunt. Daar nemen we de shuttlebus tot het eindpunt omdat daar eten zou zijn. Helaas, veel meer dan kleine snacks blijkt er niet te zijn en dus wordt het koffie met minidonuts. Met de koffiebeker nog in mijn hand stappen we in de shuttlebus terug naar onze lodge. We gaan deze keer buiten het park eten en komen terecht bij een real American Steakhouse in Tusyan. Het moet allemaal een beetje snel want we willen de sunset boven de canyon meemaken. Dat redden we uiteindelijk net, maar het is te laat om de mooie verkleuringen te zien. Dus besluiten Mark en ik de volgende ochtend voor de sunrise te gaan (daarvoor moeten rond 4 uur ons bed uit!!).

Zondag 23 juli. In alle vroegte sneaken we samen de lodgje uit en rijden naar een uitzichtpunt aan de rim. Daar verschansen we ons tussen de andere vroege vogels en gezamenlijk wachten we op de komst van de zon. Hij laat nogal op zich wachten… maar als het eerste felle licht boven de rand van de canyon verschijnt is dat een magisch moment! En binnen enkele seconden is ineens de hele zon zichtbaar. We blijven nog een tijdje nagenieten voordat we terug gaan. De keuze tussen opblijven of nog even slapen is niet moeilijk en dus slapen we uiteindelijk een gat in de dag! Hierdoor moeten we behoorlijk haasten om onze kamers te verlaten want vandaag rijden we verder naar onze volgende bestemming…. en gaan we als het goed is Monument Valley zien. Daar ben ik zo benieuwd naar!