Bryce Canyon

Donderdag 26 juli.
En dan zit Page er weer op. We hebben het ook wel gezien hier en hopen dat het volgende onderkomen in Bryce Canyon beter is. We zijn nog niet lang onderweg als we stoppen in het plaatsje Kenab. Een naar ons idee typisch Amerikaans stadje, met lage brede huizen. We gaan wat winkeltjes in en uit, waaronder eentje waar je geweren, pistolen en messen kunt kopen. De man vertelt dat zijn broers in Soesterberg zijn geboren omdat zijn vader daar vroeger op een Amerikaanse legerbasis was gestationeerd. Grappig. Zijn standpunt over wapenbezit vond ik minder grappig. Een paar All Stars rijker (Karlijn) maar zonder koffie stappen we de auto weer in. De rit naar Bryce Canyon blijkt gelukkig niet heel ver. In de loop van de middag stoppen we nog een keer voor een late lunch, dat is in Hatch. We hebben al heel veel dikke mensen gezien in Amerika, maar de meneer die ons hier bediende was buiten alle proporties! Nou ja, voel je jezelf weer helemaal slank! En aardig was hij wel, zoals de meeste Amerikanen die we spreken. Inmiddels zijn we in de staat Utah beland en dat betekent dat we in plaats van 17.00 uur om 18.00 uur inchecken bij ons hotel Bryce View Lodge. (Wel verwarrend hoor iedere keer een ander tijdszone! ). Volgens de beschrijving zijn de lodges eenvoudig en pretentieloos, maar wij vinden ze super want we hebben weer een koelkast, magnetron en koffieapparaat!! Wat een verademing na die dagen in Motel 6!
Omdat we nog geen honger hebben rijden we het park in om de rode pieken van de Canyon te bekijken. Het is bijna zonsondergang en het is een prachtig gezicht. De chipmunks (grondeekhoorns) die we zien lopen maken het extra leuk. Later halen we bij de winkel aan de overkant opwarmmaaltijden en salades en we eten weer gezellig in de hotelkamer.

Vrijdag 27 juli.
Om de een of andere reden zijn we allemaal heel laat wakker. Komt het toch door dat rottige uurtje? Ik heb m’n wekker ‘tig keer uitgedrukt en sta uiteindelijk pas om 9.30 uur op. Pfoeh… we willen nog wel iets zien vandaag. Eer dat iedereen wakker is, ontbeten heeft en aangekleed is zijn we een paar uur verder. Maar uiteindelijk rijden we dan toch weer de canyon in naar een mooi uitzichtpunt: Inspiration Point. En mooi is het zeker. Roze afgeronde pieken, afgewisseld met witte grotere rotsen in de meest rare vormen. En iedere paar meter verder is het uitzicht weer anders. Ik kan er geen genoeg van krijgen. En dan zie ik een groot insect vliegen maar bedenk me meteen dat het ook iets anders kan zijn.... snel mijn verrekijker pakken... waar zit ie... ja hoor een KOLIBRI!! Ik wordt er zo opgewonden van dat de kinderen denken dat ik gek wordt. Maar voor een wannebee vogelaar is dit natuurlijk supergaaf!! Later zien we er nog meer, maar ze zijn te snel en te ver weg om ze te fotograferen. Als ik terugloop naar de auto zie ik een prachtig felgeel met rood vogeltje, weer zo'n geluksmomentje. Ik moet nog opzoeken wat het was (nee, geen putter).
Als Mark, Karlijn en ik bij een ander uitzichtpunt nog even een stukje wandelen en genieten van de rotsen die hier weer anders zijn, zien we steenarenden vliegen. Eerst een paar en uiteindelijk 8 bij elkaar! We proberen ze vast te leggen maar dat valt niet mee. Als ze alle 8 over ons hoofd de canyon uit vliegen is dat een adembenemende ervaring. Later vliegen ze weer terug en houden we ze nog een tijdje in de gaten.
Dan gaan we terug het dorp in om te kijken of we 'buggies' kunnen huren want dat lijkt Maarten erg gaaf. Helaas is er vandaag geen een meer vrij en bovendien mag Maarten niet zelf rijden (geen rijbewijs) en dus vindt hij het meteen niet leuk meer. Dan maar de winkeltjes bekijken en een ijsje kopen. Intussen heeft Maarten uitgezocht waar we buiten het supertoeristische dorp kunnen gaan eten en dat blijkt een goede zet! Weer een steakhouse, waar overigens veel meer dan steak te krijgen is> En we mogen gebruik maken van de saladbar zodat we ook nog wat vitaminen binnnen krijgen.
Omdat we niet heel ver van de lodge vandaag zitten willen de jongens naar huis lopen. Als wij al een paar uur in onze kamer zitten, begin ik me toch wat ongerust te maken, want het is pikkedonker buiten. Toch maar even kijken.... blijken ze gewoon al een tijdje terug te zijn!!