Page - Lake Powell

Maandag 23 juli. De route vandaag gaat weer terug door Monument Valley, wat beslist geen straf is. Nu we alles nog een keer bij daglicht zien stoppen we om de paar honderd meter om foto’s te maken. Het is allemaal zo indrukwekkend, die vreemde, enorme roodachtige kolossen die her en der staan. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Maar we moeten door. Vandaag rijden we naar Page bij Lake Powell waar we drie nachten blijven. Onderweg doen we nog Gooseneck aan, een klein State Park waar je vanaf een plateau diep beneden die rivier zit liggen die zich om een rots heen buigt. Omdat er overdekte picknickplaatsen zijn eten we hier gezellig onze broodjes, die ik bij gebrek aan een bord, op de achterkant van een tijdschrift smeer. Voordat we naar het hotel rijden, doen we nog inkopen voor ontbijt en avondeten en kopen we plastic bakjes en bordjes. Voor ons doen komen we vroeg bij ons onderkomen, Motel 6, aan (mede doordat het hier weer een uur vroeger is). De kamers vallen tegen want geen koelkast en geen koffie/theefaciliteiten, en dat terwijl we hier drie nachten blijven!! Er is beneden tot 10.00 uur wel koffie te krijgen, maar mijn koffietrek manifesteert zich meestal pas na tienen… Gelukkig is er wel de hele dag heet water en hebben we oploskoffie bij ons. Ook hebben we een grote koelbox, welke Mark meteen in LA van een Deen heeft overgenomen. Maar het is geen elektrische dus we ‘klonten’ drie dagen lang met ijsblokjes in bekers om onze voorraad koel te houden (ijs is gelukkig in elk hotel vrij te pakken). Voordat we gaan eten gaan de jongens nog even zwemmen en onze maaltijd bestaat vanavond uit brood met knakworst.

Dinsdag 24 juli. Vandaag staat de Antelope Canyon op het program. Dat is een kloof waar je doorheen loopt en waar door de lichtinval prachtige kleuren en vormen te zien zijn. Als we ons om 13.30 uur bij the office melden begint het keihard te regenen. Het ziet er niet naar uit dat het snel gaat stoppen en aangezien we eerst 20 minuten achterop een auto naar de kloof moeten rijden en we dan ook nog in de regen door de kloof moeten en dus geen mooie lichtinval hebben, willen we het verzetten. De enige mogelijkheid is de volgende ochtend om 7.00 uur (volgens mij speciaal ingelast). Tja, dat moet dan maar! Dus gaan we eerst een beetje shoppen en lekker ergens lunchen. Vervolgens brengen we nog een tijdje op onze kamers door en aan het einde van de middag rijden we naar het meer (Lake Powell) waar de kinderen gaan zwemmen. We eten wederom op de kamer, dit keer noedelsoep en brood en kijken nog een paar afleveringen van The Middle (onze favoriete gezinsserie).
Als ik op bed nog wat tv lig te kijken komt Niels de kamer binnenstormen en zet ‘em op een ander zender: Ja hoor…. het laatste stukje van Back to the Future II met aan het einde een voorstukje van deel III waarin je de rotsen van.... Monument Valley ziet!

Woensdag 25 juli. Het valt niet mee dat vroege opstaan maar het lukt ons toch - ondanks dat we steeds de weg niet kunnen vinden in Page - om 6.30 uur bij the office te staan. Even later zitten we met nog 9 andere mensen achterop een pickup met bankjes op weg naar de Antelope Canyon. Het laatste stuk van de rit lijkt meer op een wilde attractie in een pretpark, we gaan alle kanten op en de modder vliegt om je oren. In het vochtige oranje/rode zand stappen we uit (Mark en Maarten balen met hun witten schoenen) en onze zeer bijzondere gids neemt ons mee de kloof in. Om de paar meter zegt hij dat we foto’s kunnen maken en legt ook nog uit hoe. Wat zeg ik, hij vraagt steeds aan iemand zijn/haar toestel en doet dan voor hoe het moet! Het komt erg dwingend over, maar het moet gezegd: hij weet wel hoe je de mooiste foto’s krijgt!!
Na deze bijzondere ervaring hebben we de hele dag nog voor ons en eigenlijk weten we niet zo goed wat we ermee moeten doen. We gaan nog even terug naar het hotel. Dat is riskant want vaak blijven we langer hangen dan we eigenlijk willen, ook nu. Uiteindelijk gaan we naar de Horse Shoe Bound, net zo iets als de Gooseneck, maar dan mooier. Vanaf de auto blijkt het nog een behoorlijk stuk wandelen, voornamelijk omhoog en het is inmiddels bloedheet. Het is wel prachtig hoe de blauwgroene Colorado river zich om de enorme hoge ronde rotsen heen kronkelt, dus worden er weer heel wat foto’s gemaakt. Maarten wil graag met een bootje die rivier op en dus gaan we de auto in op zoek naar een opstapplaats. Die vinden we ook, maar dan hadden we dagen van te voren moeten reserveren. Helaas…. We rijden naar een haventje, dan gaan we wel op het meer varen. Maar ook daar is geen enkel bootje meer vrij voor ons (willen we een keer geld uitgeven… ;-)) Dus houden we het bij een drankje aan de haven, gaan we ‘thuis’ nog even zwemmen en ’s avonds lekker uit eten.